Haber: EMRE SERCAN IKE/ Kamera: ÜNAL AYDIN
Hatay’ın Samandağ ilçesinde 4 gün önce aldığı çadırda yaşayan emekli öğretmen Hacı Kumlu, “Geleceği nasıl göreceğimizi bilmiyoruz. Orada da deprem oluyor. O yüzden şimdi gitmeye korkuyoruz. ‘Yine en güvenli yer burası’ diyoruz.
6 Şubat’ta 11 ilde büyük yıkım ve can kaybına neden olan depremlerin ardından Hatay’ın Samandağ ilçesinde yaşayan emekli öğretmen Hacı Kumlu, hayatı hakkında şunları söyledi:
“SON 4 GÜNDÜR ÇADIRDAYIZ”
“Bu binada pek bir şey yoktu. Ama bu bina çökünce bize çok büyük zarar verdi. Aslında o binayı da yıkmak zorunda kaldılar. Aslında yapmadılar. Hatay depreminde o bina çöktü. şimdi bizi yıkmak üzereydi yıkmadılar bu depremden sonra geri gelmediler bize vurdu binamızı sağdan aldı buradan gittik tekebaşı mahallesi orası eşimin bahçeli ev orda.oraya sığındık tabi yağmurdan üşüdü.arabalarda kaldık hep çadır istedik ama bulamadık son 4 gün çadır bulduk. 4 gündür çadırdayız son Samandağ depreminde yani Hatay depreminde bile çadır yoktu dışarıda yağmurda hep çocuklar vardı orada 17 kişi vardı.
Biz de ‘Gelin görün’ dedik. Her yerde ‘gel gör çadırı vur’ diye başvurduk, en azından burada su var daha sağlıklı olduğu için ama başvurduğumuz yerlerden yanıt gelmedi. Nasıl oldu o zaman çadır geldi bazı yerlerden aldık. Evet son 4-5 gündür orada bulduğum naylondan önce kendi çabamla tünel yaptım ama küçük çocuklar oraya sığabiliyordu.
“TEMİZLİK VE YEMEK İHTİYACI BİTMİYOR”
Yine ihtiyacım var. Konu temizlik yani beslenme ihtiyaçları olsun. muhtaçlık bitmiyor. Çünkü kaldığımız yerde 17 kişi kalıyoruz. 2-3 tane çadır vardı ama hala konutlara girilmiyor. Son sarsıntıda daha önce evde yatıyorduk, kalıyorduk. O sarsıntıdan sonra artık giremez olduk. Çadırımız yokken oraya gitmek zorunda kaldık, şimdi çadırlarda kalıyoruz. Oraya sadece tuvalet ve banyo ihtiyacımız olduğunda gideriz, korkarak gireriz.
“İLERİMİ NASIL GÖRECEĞİZ?”
Geleceği bilmiyoruz, peki geleceğimizi nasıl göreceğiz? Gördüğümüzü duyamıyoruz, bu yüzden bağlantımız biraz zayıf. Bundan dolayı bu hükümetin ne yapacağını, ne yapacağını tam olarak görmüyoruz ama yerleşeceğimiz yerleri kendimiz yani başka gideceğim yere başvurdum eğer bir fazlalık bulabilirsem. diğer yer 1 artı 2 artı 1 olacak bana ama yine binalara girmeye korkuyoruz. Güçlü olsun ya da olmasın bu psikolojiden sonra insan artık güç sahibidir. Hazır konut falan olması güzel. En emin olduğumuz hazır evler bu tarz kat konutlardır.
“Belki oğluma katılıp kirasını paylaşırım”
Ayrıca kira yardımı ve taşınma yardımı da sağlayacaklardı. 10 bin lira verdiler. O takviye geldi. Burada malı en az 10 bin liraya indiriyorlar. Diyelim ki bir yere, mahallede bir yere gidecekseniz o farklı bir fiyat, üstelik yine asansör var. Bilmiyoruz. Öte yandan kiraların aşırı değerlendiğini söylüyorlar. Bir arkadaşımız ‘Ankara’da oturuyorum, kira 10 bin lira’ diyor. 5 bin lirayla nereye gireceksin? Belki oğlumun yanına taşınır, kirasını paylaşırım. Ben ne yaparım? İzmir’de de var ama orada da deprem oluyor. Yani şimdi gitmeye korkuyoruz. ‘Yine en güvenli yer burası’ diyoruz. Muhtemelen burada devam etmemize rağmen, burası hayatta kaldı. Henüz karar vermedik. Çünkü psikoloji çocuk ‘gel gel’, ‘biz burada çadırdayız, iyiyiz, boşver’ diyor. Devletimiz bu insanlara ne yapması gerekiyorsa bir an önce yapmasına yardımcı olsun. Bizim istediğimiz bu, başka bir irademiz yok.”
